بستر بیماری

محیا ی من سلام  وقتی این نامه را برایت مینویسم باری از غمها و شرمندگیها بر شانه هایم سنگینی میکند که چرا باعث تصادفت شدم میدانم که تو چقدر درد داری و چقدر دلتنگی میتوانم چشمان مضطربت را تجسم کنم ،ولی هیهات که نیستم تا بر بالینت پرستاری کنم عزیز تر از جان وقتی که بر بستر درد خوابیده ای باور کن هزاران بار ارزو میکنم که ای کاش دردهایت بر جان من می امد تا تو لحظه ای ارام باشی ای دریای پر تلاطم امواج  ارزویی جز بهبودی و لبخند برلبان تو ندارم هر چند تاوان ان مرگ من باشد اواره ات وکیل الرعایا بستر بیماری...

خبر آمد که تو بیمار شدی! زار شدم ...


با دلم بر سر بالین تو احضار شدم


قوّت چشم من از قوّت چشمان تو بود


چشم بیمار ترا دیدم و بیمار شدم

 

بستر بیماری...

دردت به جان، جان‌به‌لبم کرده‌ای، ببین!



یک‌رنگ رنگ روز و شبم کرده‌ای، ببین!




تو تب کنی، مرده‌ام محیا به جان تو



مقتول تیغ تاب و تبم کرده‌ای، ببین!




من نذر کرده‌ام که چو شمعی بسوزمت



با یک کرشمه در تعبم کرده‌ای ببین!




شاعر شدند کل جوانان عاشقت



اهل سرودن و ادبم کرده‌ای، ببین!

بستر بیماری...

چشم بیمار تو شد باعث بیماری ما

به مسیحا نرسد فکر پرستاری ما

تا ز بندت شدم آزاد، گرفتار شدم

سخت آزادی ما بند گرفتاری ما

بس که تن خسته و دل زار شد از بار غمت

ترسم آخر که به گوشت نرسد زاری ما
بی کسی بین که نکرده‌ست به شبهای فراق

هیچکس غیر غم روی تو غم‌خواری ما

دل و دین تاب و توان رفت و برفتم از دست

بر سر کوی وفا کیست به پاداری ما

 

بستر بیماری...

سرکار خانم امینی سلام به پاس خوبیهایت آرزویم همه این است:

نتراود اشک از چشم تو هرگز مگر از شوق زیاد

و به اندازه هر روز تو عاشق باشی،

عاشق آنکه تو را می خواهد

 و به لبخند تو از خویش رها می گردد

و تو را دوست بدارد به همان اندازه

که دلت می خواهد

آرزویم این است...اردتمند شما وکیل الرعایا

بستر بیماری...